Στις 22:00 ο τελικός για το νέο "βασιλιά" του Παγκοσμίου Kυπέλλου

Γερμανία και Αργεντινή διεκδικούν απόψε στο «Μαρακανά» (στις 22:00) το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτό που ονειρεύονταν από παιδιά, που προσμένουν τόσα χρόνια και δεν αγοράζεται με όλα τα χρήματα και τη δόξα του κόσμου...Είναι -πολύ απλά- το παιχνίδι της ζωής τους. Γιατί δεν έχουν πολλοί τη ευκαιρία να παίξουν σε έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου κι ακόμη λιγότεροι είναι εκείνοι που αξιώθηκαν να κατακτήσουν το «Ζιλ Ριμέ»…

Πολλοί θα μιλήσουν για σύγκρουση δύο «κόσμων»: ποδοσφαιρικών, αφού αφενός ο γερμανικός ρεαλισμός και κυνισμός, με μόνιμες αρετές την οργάνωση και το πείσμα συγκρούεται με το αργεντίνικο μπρίο, που παντρεύει τη λάτιν ποιότητα και φαντασία με το… μέτρο. Αλλά και κοινωνικοπολιτικών, αφού η πανίσχυρη οικονομικά Γερμανία που στα μάτια του πολύ κόσμου πρεσβεύει έναν από τους… δυνάστες του σύγχρονου κόσμου, αναμετράται με τη χρεοκοπημένη Αργεντινή. Όμως εδώ απλώς πρόκειται για ποδόσφαιρο κι από την έκβαση του τελικού κανείς δεν θα γίνει πλουσιότερος ή φτωχότερος, πέρα ίσως από συναισθηματικά για λίγες ώρες ή μέρες.

Ακόμη… μεγαλύτερο κάνει τον αποψινό τελικό η μακρά προσμονή Γερμανίας και Αργεντινής να φτάσουν μια ανάσα από τη μεγάλη κούπα. Τα μεν «πάντσερ» μετά το 1996 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έχουν πλησιάσει αρκετές φορές στην πηγή, αλλά δεν έχουν ξεδιψάσει. Απόψε, στον όγδοο τελικό τους σε Παγκόσμιο Κύπελλο (επίδοση ρεκόρ) έχουν την ευκαιρία να προσθέσουν στη συλλογή τους το τέταρτο τρόπαιό τους και πρώτο μετά το 1990, ισοφαρίζοντας την Ιταλία και πλησιάζοντας σε απόσταση «βολής» την πολυνίκη Βραζιλία. Παράλληλα, στους Γερμανούς παρουσιάζεται η ιστορική ευκαιρία να γίνουν η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που σηκώνει την κούπα στη μέχρι τώρα… άγονη γραμμή της αμερικανικής ηπείρου.
Για την Αργεντινή τα 28 χρόνια μακριά από την κορυφή του κόσμου είναι πολλά. Μετά το 1978 στα πάτρια εδάφη και το 1986 στο Μεξικό, οι… απόγονοι του Μαραντόνα μπορούν να γίνουν άξιοι συνεχιστές του στη φιλόξενη Αμερική και ταυτόχρονα να πάρουν ρεβάνς από την ομάδα που τους είχε στερήσει την τελευταία τους ευκαιρία για την κούπα, αλλά και τους είχε αποκλείσει στα προημιτελικά των δύο προηγούμενων διοργανώσεων.

Ο Γιόακιμ Λεβ δεν αντιμετωπίζει αγωνιστικά προβλήματα πλην της… ανώδυνης απουσίας του Μουστάφι και δεν αναμένεται να προχωρήσει σε καμία αλλαγή σε σχέση με τα τελευταία παιχνίδια. Το 4-3-3 δεν πρόκειται να αλλάξει, με τον Νόιερ στο τέρμα, τον Λαμ στο δεξί και τον Χέβεντες στο αριστερό άκρο της άμυνας, με στόπερ τους Χούμελς και Μπόατενγκ. Η τριάδα Κεντίρα, Κρόος και Σβαϊνστάιγκερ θα είναι αυτή που θα αναλάβει να αναχαιτίζει, αλλά και να δημιουργεί στο κέντρο, ενώ ο Εζίλ και ο Μίλερ θα δίνουν βοήθειες στον «φουνταριστό» Κλόζε.

Αλλαγές φαίνεται πως δεν θα κάνει ούτε ο Αλεχάνδρο Σαμπέλα, που ίσως χρησιμοποιήσει στη διάρκεια του αγώνα τον Ντι Μαρία, ο οποίος δεν είναι 100% έτοιμος, αλλά λόγω της σημασίας της αναμέτρησης και της επιθυμίας του να προσφέρει, πιθανώς να περάσει σαν αλλαγή. Ο ήρωας του ημιτελικού Ρομέρο θα είναι στο τέρμα, Σαμπαλέτα και Ρόχο στα δεξιά και αριστερά της άμυνας, Ντεμικέλις και Γκαράι σε ρόλο στόπερ, Μασεράνο, Μπίλια και Πέρες θα βρίσκονται στο κέντρο, ενώ Λαβέτσι, Ιγουαΐν και Μέσι θα συνθέτουν την τριπλέτα της επίθεσης.

Η τρίτη φορά σε τελικό: Οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί άλλες δύο φορές σε τελικό και μάλιστα συνεχείς, αλλά με διαφορετικό νικητή. Το 1986 στο Μεξικό ήταν η Αργεντινή του Μαραντόνα που είχε επικρατήσει με 3-2, ενώ τέσσερα χρόνια μετά στην Ιταλία ήταν ένα πέναλτι του Μπρέμε που είχε χαρίσει τον τίτλο στη Γερμανία. 

Πιθανές συνθέσεις:
Γερμανία: Νόιερ, Λαμ, Μπόατενγκ, Χούμελς, Κεντίρα, Χέβεντες, Σβαϊνστάιγκερ, Κρόος, Εζίλ, Μίλερ, Κλόζε.
Αργεντινή: Ρομέρο, Σαμπαλέτα, Ντεμικέλις, Γκαράι, Ρόχο, Μασεράνο, Μπίλια, Πέρες, Λαβέτσι, Μέσι, Ιγκουαΐν.

Διαιτητής: Νικόλα Ριτσόλι.