Από τα γήπεδα της Νέας Ιωνίας στο Carmel Racquet Club στην Ινδιανάπολις η Π. Κατσούπη

Στην Αμερική και στην Ινδιανάπολις συνεχίζει την καριέρα της, ως προπονήτρια πλέον, η Βολιώτισσα πρώην πρωταθλήτρια του τένις, Πέπη Κατσούπη. Η 27χρονη, που άφησε αρχικά τον Βόλο για τη Θεσσαλονίκη, προσφέρει τις υπηρεσίες της στο  Carmel Racquet Club το οποίο βρίσκεται στην Indianapolis, Indiana.

Βρίσκεται στην Αμερική κάτι παραπάνω από έναν χρόνο, διανύοντας πλέον τον έβδομο χρόνο της προπονητικής της καριέρας. Ξεκινώντας από τις κατηγορίες τζούνιορ και τον Όμιλο Αντισφαίρισης Μαγνησίας έφτασε να κατακτήσει μέχρι και την 3^η Βαλκανική θέση με την Εθνική ομάδα.

Τώρα μεταλαμπαδεύει τις δικές της εμπειρίες σε παιδιά στην Ινδιανάπολις, ενώ και η ίδια μαθαίνει πολλά από τη νέα της αυτή εμπειρία.

Η Πέπη Κατσούπη μίλησε στο magnesiasports για την «περιπέτεια» στην Αμερική, για τις διαφορές του τένις στην Ελλάδα. Πιστεύει ότι το τένις πηγαίνει στα Ελληνάκια και ότι θα μπορούσε να είχε αναπτυχθεί περισσότερο αν δεν υπήρχε η κρίση.

Η πρώτη μας συζήτηση ήταν για το τι προσπαθεί να περάσει στους αθλητές της, εκτός από τις αγωνιστικές της γνώσεις: «Το πρώτο πράγμα που προσπαθώ να διδάξω και να μάθω στα παιδιά μέσα από το τένις είναι να είναι υπεύθυνα για ότι κάνουν, να είναι ανεξάρτητα, από τη στιγμή που θα μπούνε μέσα στο γήπεδο να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς τη βοήθεια των γονιών τους, να είναι υπεύθυνα για το νερό που πρέπει να έχουν μαζί τους για παράδειγμα, για τη ρακέτα τους να την έχουνε σε καλή κατάσταση, να συμπεριφέρονται σωστά μέσα στο γήπεδο προς τους συμπαίχτες τους και προς τους προπονητές τους, να περνάνε όμορφα,  και να απολαμβάνουν τον αθλητισμό. Βλέπουμε πολλά παιδιά στις μέρες μας που κάθονται μπροστά σε ένα τάμπλετ ή ένα laptop  και παίζουν όλο παιχνίδια χωρίς να ασκούν το σώμα τους και χωρίς να έρχονται σε επαφή με άλλα άτομα και αυτό με κάνει πολύ λυπημένη».

Για το τένις στην Ελλάδα: «Πιστεύω ότι το τένις στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια και θα μπορούσε να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο εάν δεν είχαμε πέσει σε αυτή την περίοδο κρίσης που ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Οπωσδήποτε μας λείπουν οι υποδομές, δηλαδή κλειστά γήπεδα για τον χειμώνα, που πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό μας μειονέκτημα στην Ελλάδα.

Όσο για το πώς αντιμετωπίζουν το τένις στην Αμερική και αν έχει διαφορετικές προοπτικές για τα παιδιά: «Εδώ το τένις είναι πολύ διαφορετικό από την Ελλάδα και επίσης διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία. Για παράδειγμα εδώ που βρίσκομαι εγώ δίνουν πολύ μεγάλη έμφαση στο σχολικό τένις. Όλα τα γυμνάσια και λύκεια έχουν γήπεδα τένις και ομάδες που προπονούνται μέσα στο σχολείο μετά το τέλος των σχολικών ωρών. Υπάρχουν σχολικά πρωταθλήματα και βεβαίως αυτό που είναι τεράστιας σημασίας είναι το college tennis. Ένας καλός παίκτης μπορεί να πάρει υποτροφία για πολύ καλά πανεπιστήμια και να παίζει τένις για την ομάδα του πανεπιστημίου του και να επιμορφώνεται παράλληλα, κάτι που στην Ελλάδα δεν υπάρχει καθόλου. Βλέπεις παίκτες που παίζουν στα κολεγιακά πρωταθλήματα που είναι εξίσου καλοί με τους επαγγελματίες. Επίσης στην πολιτεία που βρίσκομαι εγώ έχω  παρατηρήσει ότι το τένις είναι πιο πολύ ψυχαγωγικό  και όχι τόσο πολύ αγωνιστικό».

Το τένις πάντως, παρότι δεν είναι το πρώτο αγαπητό άθλημα στην Ελλάδα και δεν έχει φέρει μεγάλες διακρίσεις στην χώρα μας, πάει στα ελληνάκια σύμφωνα με την Πέπη Κατσούπη: «Το τένις πάει στα Ελληνάκια σίγουρα. Είμαστε ευλογημένη χώρα και έχουμε 7 μήνες τον χρόνο καλοκαίρι πράγμα που κάνει το να παίζει κάποιος τένις πιο εύκολο. Επίσης είμαστε πολύ κοντά σε Ευρωπαϊκές χώρες όπου διοργανώνονται πολλά τουρνουά και μπορούμε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να ταξιδεύουμε στις διάφορες χώρες για να πάρουμε μέρος σε αυτά. Ακόμα πιστεύω πως τα Ελληνάκια είναι παιδιά με τσαγανό και αυτοπεποίθηση και αυτό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο για το τένις».

Υπάρχει και στην Αμερική η πίεση του πρωταθλητισμού από μικρές ηλικίες; Γιατί εδώ στην Ελλάδα τα παιδιά στο τένις παίζοντας από τα 10 σε αγωνιστικές κατηγορίες, νιώθουν πίεση από πολύ μικρά…  «Όχι στην Αμερική δεν υπάρχει τόσο πολύ η πίεση να γίνει κάποιος πρωταθλητής στα 10. Πιο πολύ δίνουν έμφαση στο να μάθουν τα παιδιά το άθλημα σωστά και σιγά, σιγά να προχωράνε επίπεδα».

Σίγουρα για το τένις η Αμερική είναι ιδανική χώρα για να δουλεύει κανείς. Όμως για όλα τα υπόλοιπα, η Ελλάδα είναι το μοναδικό… «sweet home», της Βολιώτισσας προπονήτριας: «Σίγουρα το να μένεις στο εξωτερικό είναι πολύ δύσκολο. Στην Αμερική η κουλτούρα είναι τόσο διαφορετική και υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου πριν μιλήσεις στους τριγύρω σου λόγω του ότι είναι μια χώρα στην οποία ζούνε άπειρες φυλές από όλο τον κόσμο και δεν θέλεις να προσβάλεις κανέναν άθελά σου. Το πού μένεις στην Αμερική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Άλλο να μένεις Νέα Υόρκη και Σικάγο και άλλο Indianapolis  και Cleveland. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές. Αλλά και πάλι πουθενά δεν είναι όπως το σπίτι σου».

Η ίδια έχει αποκτήσει πλέον μία διαφορετική εμπειρία και νοοτροπία και σίγουρα θα έχει κάτι διαφορετικό να δώσει στους αθλητές της στην Ελλάδα όταν επιστρέψει. Γιατί σίγουρα και η επιστροφή είναι στα σχέδια της: «Ήδη η νοοτροπία μου και ο τρόπος προπόνησής μου έχει αλλάξει αρκετά. Δεν λέω ότι είναι καλύτερος η χειρότερος, αλλά είναι σίγουρα διαφορετικός. Σίγουρα το να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον όπου το τένις είναι τόσο διαδεδομένο άθλημα σε γεμίζει με καινούριες και σημαντικές εμπειρίες και εγώ προσπαθώ να μαθαίνω και να ρουφάω κάθε τι καινούριο βρίσκεται μπροστά μου».