Περί διαιτησίας...

Πολλές φωνές διαμαρτυρίας ακούστηκαν κι αυτό το Σαββατοκύριακο για τις διαιτησίες στους αγώνες της ΕΠΣΘ. Όμως στην επικοινωνία που είχαμε με τους προπονητές και τους παράγοντες των ομάδων, ακούσαμε και κάτι διαφορετικό. Συγκεκριμένα, προπονητής ομάδας της Β’ Κατηγορίας -δεν έχει σημασία ποιος ήταν- μάς ανέφερε χαρακτηριστικά: «Έκανε λάθη ο διαιτητής αλλά ήταν πιτσιρικάς, δεν μπορώ να του καταλογίσω δόλο. Δεν ήρθε στο γήπεδο για να μας αδικήσει, απλώς του ξέφυγαν μερικές φάσεις. Πρέπει να τον στηρίξουμε για να βελτιωθεί. Εάν υπάρξουν διαμαρτυρίες από παράγοντες της ομάδος μου, μην γράψετε τίποτα, πες τους ότι σου είπα εγώ». 

Μία διαφορετική σίγουρα προσέγγιση από έναν προπονητή που έχει φάει …με το κουτάλι τα γήπεδα και προσπαθεί να μεταδώσει στην ομάδα του μία άλλη φιλοσοφία. Και κάπως έτσι θα έπρεπε να το βλέπουν όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, που είναι ερασιτεχνικό και το υπηρετούν για τον αθλητισμό και τη διασκέδαση, εάν εξαιρέσουμε λίγες ομάδες της Α’ Κατηγορίας που θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω και να μπουν στη Γ’ Εθνική.
Είναι πραγματικά απορίας άξιον πως ορισμένοι παίκτες φωνάζουν, ειρωνεύονται ή ακόμη βρίζουν τους διαιτητές και τους επόπτες από το πρώτο σφύριγμα ή υπόδειξή τους που δεν τους αρέσει! Και είναι επίσης παράλογη όλη αυτή η ένταση με τους ρέφερι ακόμη κι όταν η δική τους απόδοση είναι άσχημη.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι λάθη θα κάνουν όλοι οι διαιτητές. Το ζητούμενο είναι να μην υπάρχει δόλος και να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα. Άλλωστε, σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ποιος δεν κάνει λάθη; Ο αμυντικός που δεν απομακρύνει σωστά την μπάλα, ο τερματοφύλακας που έχει άστοχη έξοδο, ο μέσος με τη λανθασμένη πάσα, ο επιθετικός που χάνει το τετ-α-τετ, ο προπονητής που δεν πετυχαίνει με τις αλλαγές του; Όλα τα βέλη στρέφονται αποκλειστικά στους διαιτητές, οι οποίοι με ένα ανύπαρκτο πέναλτι μπορεί να αλλοιώσουν το αποτέλεσμα, αλλά κανείς δεν αναφέρει ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και με μια χαμένη φάση από τον σέντερ φορ ή μια ανόητη κόκκινη κάρτα...
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι διαιτητές έχουν απόδοση σε υψηλά επίπεδα. Σε πολλές περιπτώσεις δεν εφαρμόζουν σωστά τους κανονισμούς και με τις υποδείξεις τους, χαλάνε το παιχνίδι αφού δίνουν στους παίκτες και τους προπονητές το φυτίλι για να ανάψει η φλόγα της έντασης… Μάλιστα παρατηρείται και το γεγονός να ανέχονται τα βίαια μαρκαρίσματα ή τις έντονες φωνές και τους ειρωνικούς χαρακτηρισμούς χωρίς να τα τιμωρούν με κίτρινη ή κόκκινη κάρτα. Έτσι, έχουμε φθάσει στο σημείο οι παίκτες να ειρωνεύονται τους ρέφερι περισσότερο κι από τους φιλάθλους…
Αφενός χρειάζονται καλύτερες διαιτησίες και αφετέρου ψυχραιμία από όλα τα υπόλοιπα μέλη του αγώνα. Και οι διαιτητές είναι μέρος των παιχνιδιών και σίγουρα δεν είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για το άσχημο αποτέλεσμα. Άλλωστε καμία ομάδα δεν γίνεται μόνο να κερδίζει, καμία ομάδα δεν αδικείται ή ευνοείται μονίμως...