Γκέκας: «Έσβησαν όλα από μπροστά μου»

Ως την χειρότερη στιγμή της καριέρας του χαρακτήρισε το χαμένο πέναλτι στο ματς με την Κόστα Ρίκα ο Φάνης Γκέκας σε συνέντευξή του στον ArenaFm.
Ο διεθνής επιθετικός σχολίασε τη συμπαράσταση του κόσμου, των συμπαικτών και της οικογένειάς του μετά τον αποκλεισμό της Εθνικής απ’ τη συνέχεια του Μουντιάλ, ενώ αναφέρθηκε και στην επόμενη μέρα της ομάδας.
Για την εμπειρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου:  «Οπωσδήποτε ήταν μια μεγάλη εμπειρία αυτό που ζήσαμε. Εγώ έχω ένα να παραπάνω λόγο να είμαι χάλια βέβαια».
Για την υποδοχή των φιλάθλων κατά την επιστροφή της Εθνικής, όταν όλοι φώναζαν το όνομα του: «Αιφνιδιάστηκα από το σύνθημα, ήταν ένας ευχάριστος αιφνιδιασμός. Ο κόσμος έδειξε την αγάπη του για εμένα και αυτό λέει πάρα πολλά».
Για το αν θα προκρινόταν η Εθνική εφόσον ευστοχούσε στο πέναλτι:  «Δεν φτάσαμε μέχρι το επόμενο πέναλτι για να το ξέρω αυτό. Θα είχαμε ένα παραπάνω πέναλτι για να διεκδικήσουμε την πρόκριση. Από εκεί και πέρα ήταν μια ρώσικη ρουλέτα, δεν ήταν κακό το πέναλτι που εκτέλεσα. Ο τερματοφύλακας, όμως, ήταν από τους καλύτερους του Μουντιάλ. Όταν πήρα την μπάλα για να το εκτελέσω ξεκαθάρισα στον διαιτητή πως βγαίνει από την γραμμή. Το έκανε και στα προηγούμενα πέναλτι, απλά επειδή μπήκαν μέσα, δεν έδωσε κανείς σημασία».
Για την ψυχολογία του τις τελευταίες μέρες: «Δεν κοιμήθηκα το βράδυ ούτε, χθες, ούτε τα βράδια που μεσολάβησαν από την ημέρα του αγώνα με την Κόστα Ρίκα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όταν κλείνω τα ματιά μου βλέπω συνέχεια την φάση του πέναλτι, είναι συνέχεια μέσα στο μυαλό μου».
Για το πώς ένιωθε στην Βραζιλία: «Είναι το Μουντιάλ στην Βραζιλία στην χώρα του ποδοσφαίρου. Οι άνθρωποι το αγαπάνε το ποδόσφαιρο και ζουν γι’ αυτό. Είναι μια μεγάλη εμπειρία για όλους τους ποδοσφαιριστές που φτάσαμε στους «16». Ατυχήσαμε λίγο και δεν φτάσαμε στους «8» αλλά ήταν μια τεράστια εμπειρία για όλους».
Για το τι αισθάνθηκε όταν έχασε το πέναλτι: «Με το που χάνω το πέναλτι έσβησαν όλα μπροστά μου. Έβλεπα μόνο σκοτάδι. Σαν να γύρισε η γη ανάποδα. Ήρθαν οι συμπαίκτες και μου είπαν κάποια πράγματα και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί τους χρειαζόμουν, αλλά εκείνη την στιγμή έχασα τον κόσμο από μπροστά μου. Αισθανόμουν πάρα πολύ σίγουρος πως θα το βάλω. Αν δεν ήμουν σίγουρος δεν θα πήγαινα να το εκτελέσω. Αισθανόμουν πάρα πολύ καλά πριν από την εκτέλεση του πέναλτι. Μετά γύρισαν όλα ανάποδα στο μυαλό μου».
Για το τι του είπαν οι συμπαίκτες του μετά το χαμένο πέναλτι: «Ήρθαν τα παιδιά και μου είπαν πως δεν πειράζει και πως χάσαμε όλοι μαζί. Εκείνη η στιγμή, όμως, ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου».
Για την πικρία που έμεινε: «Έχουμε μείνει μ’ αυτή την πικρία, όλοι οι ποδοσφαιριστές και ήταν άδικο που αποκλειστήκαμε. Μείναμε με την πικρία γιατί αξίζαμε την πρόκριση ακόμα και όταν χάναμε με 1-0. Μετά δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου, εκτός από 4-5 ώρες μέσα στο αεροπλάνο».
Για την ξεκούραση που χρειάζεται: «Χρειάζεται κάποια στιγμή να ξεκουραστώ με την οικογένεια μου. Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω την φάση του πέναλτι. Η γυναίκα μου με πήρε τηλέφωνο αμέσως μετά το ματς, γιατί με είδε πολύ χάλια στη τηλεόραση όταν έχασα το πέναλτι».
Για το αν τον συγκίνησε η υποδοχή στην Ελλάδα:  «Με συγκίνησε η υποδοχή πάρα πολύ. Μου έδωσε μεγάλη χαρά το ότι ήταν και μικρά παιδιά εκεί. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, με συγκίνησε και μου έδωσε ελπίδες για την συνέχεια».
Για το κλίμα που υπήρχε στην ομάδα: «Από την πρώτη μέρα που μαζευτήκαμε δημιουργήθηκε από τους δημοσιογράφους η εντύπωση πως η Εθνική δεν είναι στα καλά της. Αυτό γινόταν και πριν από το πρώτο παιχνίδι αλλά και μετά, όπου μετρούσε πια μόνο το σκορ με την Κολομβία. Από εκεί και πέρα χρειάστηκαν τεράστια αποθέματα για να προκριθούμε και δείξαμε ότι η ομάδα έχει προσωπικότητες και χαρακτήρες. Είναι ένα κομμάτι που κρατάει την Εθνική. Το πρώτο παιχνίδι ήταν εις βάρος μας σε όλα τα επίπεδα και ανατρέψαμε την κατάσταση 1000%. Σε κάθε διοργάνωση υπάρχουν κάποια θέματα που όμως δεν επηρεάζουν τη νομάδα. Αυτά φεύγουν αμέσως και είναι περαστικά. Είναι πάρα πολλές οι μέρες που είμαστε μαζί στο ξενοδοχείο και τα αποδυτήρια. Μόνο και μόνο που ζεις το Μουντιάλ τα ξεχνάς όλα. Ξέρεις πως πάς για έναν συγκεκριμένο σκοπό και όλα σβήνονται. Αυτό φάνηκε με την Ακτή αλλά και την Ιαπωνία που ήμασταν 10 παίκτες και καταφέραμε να κρατήσουμε το μηδέν».