Λ. Κατσαλής: «Ήξερα τι μπορώ να κάνω, γι’ αυτό επέστρεψα»

Με 23 πόντους και 7/11 τρίποντα ήταν ο πρωταγωνιστής της Νίκης στην πρώτη επιτυχία της ομάδας του επί της Βόνιτσας με 82-58. Ο λόγος για τον Λευτέρη Κατσαλή, που σίγουρα αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση, αφού στα 38 του και μετά από πέντε χρόνια που ήταν ανενεργός αγωνιστικά, έχοντας τον ρόλο του προπονητή σε ομάδες της ΕΣΚΑΘ, επέστρεψε δριμύτερος ως παίκτης. 

 Με την ομάδα που τον ανέδειξε έπαιξε για τελευταία φορά το 1997-98, ενώ προτελευταίος του, όπως αποδείχθηκε, σταθμός ήταν τα Άνω Λεχώνια και ενδιάμεσοι ο Ολυμπιακός Βόλου στη Γ’ Εθνική, ο Αίολος Ταύρου στην Α’ ΕΣΚΑ, η Μεταμόρφωση στην Α1 ΕΣΚΑΘ, οι Ν.Α. Νίκης και ο Θεσσαλικός ως παίκτης προπονητής.

Ο ίδιος παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο magnesiasports:

Λευτέρη, ποια είναι η αιτία που σε ξαναβλέπουμε πάλι στα παρκέ ως παίκτη με τη φανέλα της Νίκης;

«Όλα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι ήθελα να βοηθήσω τη Νίκη. Την περσινή χρονιά είχε ακουστεί το όνομά μου για τη θέση του προπονητή, ενώ στη συνέχεια μπλέχτηκα στα διοικητικά. Η φιλία μου με τον πρόεδρο της Ερασιτεχνικής κ. Ξάνθη ήταν ο λόγος που εκείνος μου ζήτησε να βοηθήσω ως διοικητικός παράγοντας μια ομάδα που είχε πέσει δύο κατηγορίες αγωνιστικά και δεν είχε αξιοπιστία εξωαγωνιστικά.

Με το που έγινε το Δ.Σ. μου έδωσαν το τμήμα του μπάσκετ και έγινα έφορος. Την απόφαση να ξαναγίνω παίκτης την πήρα, επειδή ήταν χαμηλό το μπάτζετ και δεν μπορούσαν να έρθουν μπασκετμπολίστες με χρήματα.

Παράλληλα η Νίκη είχε απογοητεύσει πολλά δικά της παιδιά με τη συμπεριφορά της και της γύρισαν την πλάτη περίπου 20 άτομα, με τα οποία είχα μιλήσει εγώ, αλλά δεν ήθελαν να έρθουν. Βλέποντας ότι η ομάδα δεν πάει καλά και ότι το ναδίρ της πρέπει να είναι η Γ’ Εθνική, μπήκα μπροστά να παίξω. Ήξερα τι μπορώ να κάνω και ότι θα μπορούσα να βοηθήσω».

Με το που έκανες γνωστή την απόφασή σου, τι αντιδράσεις συνάντησες από τον περίγυρο σου και τι σχόλια έφτασαν στ’ αυτιά σου;

«Ήταν μία πολύ σοβαρή απόφαση, αν και πολλοί με προέτρεψαν να μην παίξω και πιο πριν με είχαν συμβουλεύσει να παραιτηθώ από το Δ.Σ, γιατί θα πέσει η ομάδα και θα ρίξουν σε μένα τις ευθύνες. Επίσης μου έλεγαν να μην αμαυρώσω το όνομά μου. Από τη στιγμή όμως που είχα την αυτοπεποίθηση και ήξερα ότι ήμουν εντάξει ηθικά και πως αυτό το κάνω χωρίς δόλο ή αποσκοπώντας σε κάτι άλλο, πήρα την απόφαση. Όταν είσαι στη Νίκη εξάλλου, μαθαίνεις να ζεις με την κριτική».

Στο ματς της Κυριακής η Νίκη ήταν σαρωτική. Ήσασταν τόσο καλοί εσείς ή ήταν αδύναμη η Βόνιτσα;

«Σε καμία περίπτωση η Βόνιτσα δεν ήταν αδύναμη. Εμείς ήμασταν αποφασισμένοι, βγάλαμε ενέργεια στην άμυνα και μεγάλο ρόλο έπαιξε ότι είχε θιχτεί ο εγωισμός μας μετά την πρώτη ήττα από τη Μεταμόρφωση με τα διάφορα που ακούσαμε. Είχαμε πολύ καλή απόδοση, αλλά όπως δε γίνεται να πέσεις από την πρώτη αγωνιστική, όπως βιάστηκαν να πουν κάποιοι, έτσι ούτε από τη δεύτερη δεν μπορούμε να πούμε ότι σωθήκαμε. Στόχος μας είναι η σωτηρία και στη συνέχεια η Νίκη με δικά της παιδιά κι όχι με μισθοφόρους να επιστρέψει σε μεγαλύτερες κατηγορίες».

Πού οφείλεται η αγωνιστική σας άνοδος κόντρα στη Βόνιτσα;

«Με τη Μεταμόρφωση, που είναι μια ομάδα με τους ίδιους παίκτες τα τελευταία χρόνια και ομοιογενής, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πρώτη φορά παίζαμε όλοι μαζί και ήταν πολύ φυσιολογικό να βγουν ατέλειες που τις διορθώσαμε. Το ματς της Μεταμόρφωσης μας βοήθησε πολύ να δούμε τα αδύνατα σημεία μας και ήταν σαν το τελευταίο ματς προετοιμασίας. Μακάρι να νικούσαμε, αλλά ήταν μια ήττα ωφέλιμη για μας. Η Βόνιτσα έπαθε ό,τι και εμείς με τη Μεταμόρφωση, καθώς ήμασταν πιο έτοιμοι απ’ αυτή. Η διαφορά μας σε σχέση με το παιχνίδι με τη Μεταμόρφωση ήταν ότι ο Τσώλης, ο άνθρωπος δηλαδή που μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, διακρίθηκε παντού. Και έπαιξε αποτελεσματική άμυνα στο αντίπαλο τεσσάρι και οργάνωσε και σκόραρε και πήρε ριμπάουντ, γενικώς τα έκανε όλα».

Ο ρόλος του προπονητή μπορεί να συνυπάρξει μ’ αυτόν του παίκτη σε κάποιες περιπτώσεις μέσα στο παιχνίδι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποκαθιστάς τον κ. Καραΐσκο;

«Είμαι αποκλειστικά παίκτης, αλλά τόσο εγώ, όσο και ο Παναγιώτης ως έμπειρος και ο Φώτης, που έχει τις δικές του παραστάσεις, προσπαθούμε μέσα στο γήπεδο πάντα με ήρεμο και σωστό τρόπο να δώσουμε κατευθύνσεις στα υπόλοιπα παιδιά. Ο προπονητής μας είναι σαν πατέρας για μας, είναι γέννημα-θρέμμα Νικιώτης και λόγω του χαρακτήρα του μας βοηθάει να είμαστε ήρεμοι στο γήπεδο κι όταν χάνουμε κι όταν κερδίζουμε. Σιγά-σιγά θα βελτιωθούμε. Οι περισσότεροι είμαστε παιδιά της Νίκης και αποτελούμε μία οικογένεια».

Οι γιοι σου τι είπαν που είδαν τον πατέρα τους αγωνιζόμενο; 

«Το καλύτερο το είπε ο μικρός που ρώτησε τη γυναίκα μου “μαμά, γιατί ο μπαμπάς είναι τόσο μικρός;”, γιατί με έβλεπε που ήμουν ο πιο κοντός στο παρκέ».

Πώς εξηγείς την εκπληκτική ευστοχία σου στα τρίποντα;

«Βασικό προσόν μου είναι το σουτ, αυτό έχω δουλέψει τόσα χρόνια στα γήπεδα κι αυτό είναι που ξέρω καλύτερα να κάνω. Ακόμη και το τρίποντο που έβαλα στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου στην εκπνοή, ήταν για μένα ακόμη ένα ελεύθερο σουτ».

Τι πιστεύεις ότι θα δούμε στη συνέχεια από τη Νίκη;

«Θα δούμε άλλη Νίκη και δεν πρέπει να μας υποτιμά κανένας. Αλίμονο σε όποιον μας υποτιμήσει. Θα πουλήσουμε πολύ ακριβά το τομάρι μας οπουδήποτε και να παίξουμε. Αν θέλουμε να σωθούμε, οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε την έδρα μας, γιατί οι έδρες είναι αυτές που μιλάνε. Σίγουρα κάποια στιγμή και ο κόσμος θα έρθει να βοηθήσει την ομάδα. Την Κυριακή το κλειστό δεν είχε κόσμο».